Dun soyledigimiz gibi, Misak-i Milli sinirlari icinde kupa kaldirmaya alisik olan Lucescu yine basardi ve kupayi S.Donetsk kazandi. Tek macli bir final oldugu icin kimse oyle cok acik, cok gollu bir mac beklemiyordu. Zaten teknik direktorlerden bir tanesi Lucescu oldugu zaman o takimdan kontrollu oyundan baska bir sey beklemek hayalcilik olurdu. Yine de seyircilere zevk veren bir mac oldu. Her iki yariya da hizli ve atak baslayan S.Donetsk olurken yarilarin ortalarindan itibaren W.Bremen'in oyunu kontrol ettigi goruldu. Luce'nin ekibi macin genelinde Mesut Ozil'in geriye gelmekte zorlandigi W.Bremen'in sol kanadini bulvara cevirdi. Bu kanatta Srna ve Ilsinho ile cok etkili ataklar yapan S.Donetsk'te on libero Fernandinho'nun mukemmele yakin oyunu galibiyeti getiren faktorlerdi. Yine S.Donetsk'te oyundan cikana kadar W.Bremen defansini yoran, dagitan ve karistiran Adriano, acilis golunu de atarak misyonunu tamamladi. W.Bremen'de ise biraz stoper (ayni zamanda frikik golunu atan) Naldo'nun saglam oyunu ve Frings'in iyi oyunu vardi ama fark yaratmasi beklenen Mesut Ozil ve Pizarro bekleneni veremeyince kupa Ukrayna'ya gitti. 
4 sene once basina gectigi S.Donetsk'i once Avrupa arenasinda taninan ve cekinilen bir ekip haline getirdi Lucescu. Gerek Sampiyonlar Ligi'nde gerekse UEFA Kupasi maclarinda hep "pisi pisine" elenen taraf oldu bu 4 sene boyunca. Kadrosunda Hirvatistan'in kaptani Srna'dan baska "ünlü" olmayan S.Donetsk takim oyunu ile bir kupa nasil kazanilir dersi verdi adeta. Ikinci golden hemen sonra yaptigi Ilsinho - Gai degisikligi ile tribunde oturan Galatasaray taraftarlarina neden dun kendi takimlarini destekleyemediklerini gosterdi belki de. Daha once Kadikoy'de ciktigi maclarda genelde kafasina cep telefonu, ayran ve su sisesi yiyen Lucescu'ya bu sefer konfetiler ve alkislar yagdi. Kendi takimimiz olabilirdi dun aksam o sahada. Evimizden 10 kilometre uzakta oynanan UEFA Finali'nde kupayi kazanan taraf da biz olabilirdik ama olmadi. Yabanciya gitmedi hic olmazsa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder