Daha 4 gun once ezeli rakibine deplasmanda 6 gol atmayi basarmis Barcelona herkesin favorisiydi mactan once. Aslinda onemli eksikleri olan takim da Barcelona idi ama herkes bir sekilde Guardiola'nin ogrencilerinin bu isi basaracagindan emindi. Ilk macta oyunu kilitleyip cirkin futbolu gozumuze sokan Chelsea ise bir gol atip ustune yatarim düsüncesiyle maca baslayacakti ve nitekim oyle de oldu. Yalniz Essien'in attigi gol, gol degildi. Mahalle ve hali saha maclarinda "boru" diye adlandirilan sutlardandi.
Dakikalar gectikce beklenen Barcelona golunun gelmemesi ekran basindaki milyonlari (Chelsea taraftarlari haric) umutsuzluga surukluyordu. Bu hayal kirikliginin yaninda bir de maci anlatan Ilker Yasin'in ruhsuzlugu (ki bu ayri bir yazi konusudur) bizim icin maci iyice eziyete donusturdu. Drogba'nin kacirdigi golden sonra acaba bu sefer mac dondu mu diye dusunenler 90+2'de Messi'nin onune actigi topu fotograf cektirir edasiyla Chelsea kalesine gonderen Iniesta'ya "kocum benim" yakistirmasi yapiyordu. Zaten futbol dunyasindaki buyuk cogunluk (macin hakemi dahil) Manchester United-Barcelona finalini isterken boyle bir son dakika golunun gelmesi belki herkesi cok sevindirdi ama o kadar da cok sasirtmadi.
Ve sonunda aylardir milyonlarca insanin hayal ettigi Manchester United-Barcelona finali gercek oldu. Ronaldo mu Messi mi ; Rooney mi Eto'o mu ; Ferguson mu Guardiola mi ? Sonucta her yol Roma'ya cikacak galiba...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder